Δημόσιες Συμβάσεις
Η δημόσια διοίκηση παραδοσιακά έχει υποχρέωση εκπλήρωσης καθηκόντων παροχής αγαθών και υπηρεσιών στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό πεδίο.
Το κράτος διαχειρίζεται διάφορους επιχειρηματικούς τομείς και ασκεί δραστηριότητες βιομηχανικές, εμπορικές, γεωργικές και γενικά οικονομικές. Προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς της η διοίκηση στο πλαίσιο δραστηριότητας της συνάπτει συμβάσεις τόσο με ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ όσο και με ιδιώτες δημιουργώντας νέες έννομες σχέσεις. Εντούτοις, στις έννομες αυτές σχέσεις η διοίκηση έχει υπερέχουσα θέση έναντι του αντισυμβαλλομένου της ενεργώντας για το δημόσιο συμφέρον. Οι δε νομικές πράξεις στις οποίες προβαίνει θέτουν νέους κανόνες δικαίου με τις οποίες εξωτερικεύει τη βούληση να συνάψει είτε διοικητικές είτε ιδιωτικές συμβάσεις. Γενικά σύμφωνα με το ενωσιακό δίκαιο ως δημόσιες συμβάσεις νοούνται οι συμβάσεις εξ’ επαχθούς αιτίας που συνάπτονται γραπτώς μεταξύ ενός ή περισσοτέρων οικονομικών φορέων και μιας ή περισσοτέρων αναθετουσών αρχών και έχουν ως αντικείμενο την εκτέλεση έργων, την προμήθεια προϊόντων ή την παροχή υπηρεσιών.
Η σύναψη μιας δημόσιας σύμβασης δεν καθίσταται απλή διαδικασία, δεδομένου ότι οι αναθέτοντες φορείς οι οποίοι προβαίνουν στη δημοσίευση των όρων διακήρυξης μιας σύμβασης υποχρεούνται να τηρούν τις αρχές του ελεύθερου και αθέμιτου ανταγωνισμού, της εχεμύθειας , της ίσης μεταχείρισης των ενδιαφερομένων και της αποφυγής των διακρίσεων επιλέγοντας εκείνον τον υποψήφιο με την προσφορά εκείνη που ανταποκρίνεται ποιοτικά και ποσοτικά στο αντικείμενο της σύμβασης. Η δε άρτια και έγκαιρη εκτέλεση της σύμβασης από τον ανάδοχο φορέα παρίσταται εξίσου θεμελιώδης για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που φέρει από την υπογραφή της σύμβασης. Ως εκ τούτου, όπως καθίσταται αντιληπτό από το στάδιο δημοσίευσης των όρων διακήρυξης έως και την πράξη κατακύρωσης και υπογραφής της σύμβασης, δεδομένου του υψηλού ανταγωνισμού και συχνά του οικονομικού διακυβεύματος της σύμβασης, οι διαφορές που δύνανται να προκύψουν είναι πλείστες και εν πολλοίς τεχνικού και λεπτομερειακού χαρακτήρα. Αρμόδια δε αρχή για την επίλυση τους καθίσταται η νέα Ενιαία Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων (Ν.4912/2022). Ωστόσο, δύνανται να υπάρξουν και διαφορές κατά την εκτέλεση και υλοποίηση της σύμβασης, τις οποίες αρμόδια να επιλύσουν τυγχάνουν τα τακτικά Διοικητικά Δικαστήρια. Συνεπώς, πρόκειται για ένα δίκαιο με μεγάλο πεδίο εφαρμογής και πλήθος νομικών ζητημάτων, το οποίο για το λόγο αυτό καθίσταται άκρως ελκυστικό.
