Υπαλληλικό Δίκαιο
Μία ειδικότερη κατηγορία του διοικητικού δικαίου, ιδιαίτερα σημαντική εν όψει της ιδιάζουσας φύσης της και του πλήθους των προσώπων τα οποία αφορά, αποτελεί το δίκαιο των δημοσίων πολιτικών διοικητικών υπαλλήλων, ήτοι όσων απασχολούνται στην κεντρική και αποκεντρωμένη κρατική διοίκηση καθώς και στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με σχέση μόνιμου προσωπικού, δηλαδήδημοσίου δικαίου δεσμό. Σύμφωνα με το άρθρο 1 του Υπαλληλικού Κώδικα προβλέπεται ότι «Σκοπός του παρόντος Κώδικα είναι η καθιέρωση ενιαίων και ομοιόμορφων κανόνων που διέπουν την πρόσληψη και την υπηρεσιακή κατάσταση των πολιτικών διοικητικών υπαλλήλων, σύμφωνα ιδίως με τις αρχές της ισότητας, της αξιοκρατίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης και την ανάγκη διασφάλισης της μέγιστης δυνατής απόδοσης κατά την εργασία τους.» Πρόκειται μάλιστα για αρχές θεμελιώδεις που διαπνέουν όλα τα νομοθετήματα που αφορούν το καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων. Ως εκ τούτου το δίκαιο αυτό αφορά κάθε ζήτημα αναγόμενο στις γενικές έννοιες και διακρίσεις των υπαλλήλων, τη συγκρότηση του σώματος αυτών, το ΑΣΕΠ, την είσοδο στη δημόσια διοίκηση (πράξη κατάταξης σε πίνακα επιτυχόντων, διορισμός, ανάληψη καθηκόντων, σύμβαση εργασίας και δικαιώματα, διαδικασία πρόσβασης), τις προϋποθέσεις διορισμού ή πρόσληψης (ύπαρξη οργανικής θέσης, προσόντα, κωλύματα), την υπηρεσιακή τους κατάσταση (περιορισμοί, δικαιώματα και καθήκοντα, μεταβολές υπηρεσιακής κατάστασης), την ευθύνη τους είτε πειθαρχική είτε αστική είτε ποινική, τη δικαστική προστασία τους και εν τέλειτη λύση της σχέσης τους με το Δημόσιο.
